dinsdag 16 december 2014

Drie weken later

Het is vandaag precies drie weken geleden dat ik in de VU werd opgenomen voor de laatste chemokuur. Als het goed is, is de dip dus achter de rug. De bloeduitslagen van donderdag moeten uitwijzen of dit echt het geval is, maar ik ga er wel van uit. Aan het begin van vorige week had ik last van ontstoken slijmvliezen, een vervelende bijwerking van de kuur die eten heel moeilijk maakte. Ik heb toen besloten om weer een paar keer 's nachts sondevoeding toe te dienen en overdag zou ik wel zien wat ik kon eten. Dat werd uiteindelijk voornamelijk soep. Ook de fysiotherapie ging begin vorige week wat moeilijker, wat waarschijnlijk te wijten was aan een laag HB. Donderdag had ik weer genoeg energie om te lopen en bleek uit de bloeduitslagen dat mijn HB weer ging stijgen. Zaterdag kon ik ook weer normaal eten en kon de voedingspomp weer worden opgeborgen. En nu kan ik dus écht beginnen met herstellen. E ind januari moet ik me melden in het AMC voor de eerste controles van mijn bekken en longen. Daarna gaan we waarschijnlijk door naar de VU, want daar houdt de kinderoncoloog de rest in de gaten. Echt spannend vind ik de eerste controles niet. Ik heb tenslotte een paar weken geleden nog chemo gehad. Na de grote operatie zat ik ook een aantal weken zonder chemo zonder problemen, dus echt spannend wordt het pas over een maand of vier.

maandag 1 december 2014

dat was het dan

Donderdag was het klaar, de laatste druppels chemo liepen de bloedbaan binnen. Nog voor alles er goed en wel inzat, was de ambulance er al! Vaak komt de ambulance later dan afgesproken, maar nu moesten ze dus op mij wachten. De infuuspomp werd gewoon een stukje sneller gezet en zo mocht ik dus ook nog eens eerder naar huis! Tijdens het afkoppelen van mijn broviac kwam er een zuster van de Intensive Care binnenrennen. Nee, niet om mij op te halen, maar om de bloemenkraal te geven! Zij werkte eerst op Kinderoncologie, maar is tijdens mijn behandeling op de IC gaan werken. Ze vond het toen zo jammer dat ze niet zou zien hoe ik de bloem zou krijgen, dus heb ik haar beloofd dat zij dat gewoon mocht doen. Gelukkig werkte ze donderdag en kon ze snel nog even komen op het laatste moment. En toen kreeg ik hem dus, de allermooiste kraal die er bestaat. Natuurlijk ging die gelijk aan de ketting en daarna werd een knoopje gelegd. Het past precies op het stuk draad dat er nog over was (inmiddels al het derde of vierde stuk). Toen de kanjrketting aan me geintroduceerd werd en ik een lang stuk draad met een paar kralen kreeg, dacht ik: is het de bedoeling dat die ketting zó lang wordt? Maar hij werd nog véél langer. Hij telt 419 kralen, denk ik (ik raak altijd de tel kwijt). en de op één na laatste kraal is natuurlijk een roze, die staat voor een supergoede dag. Iets na twee uur was ik al thuis. Mijn zus en neefje waren er en later werd mijn nichtje nog uit school gehaald. Er hingen slingers en ballonnen. en... heel veel bloemen! Via facebook heeft mijn zus iedereen opgeroepen om een bloem te brengen en daar is heel veel gehoor aan gegeven. Ook waren er kaartjes, cadeautjes en natuurlijk was er taart. Dit weekend heb ik het rustig gehouden. Ik heb niet zo'n haast meer om allemaal dingen te doen, want nu ben ik hopelijk voor een lange tijd thuis en heb ik alle tijd voor bezoek en leuke dingen. Het is nu nog even afwachten hoe de dip zal gaan na de kuur. Want ook deze kuur zal mijn bloedwaardes doen dalen. Maar, ik heb goede hoop dat het meevalt, want vanmorgen zagen de waarden er eigenlijk nog prima uit! Rond vrijdag zijn ze echt op het laagste punt en vanaf dan gaan ze hopelijk weer klimmen. Nog even oppassen voor infecties dus en misschien een bloedtransfusie, maar daarna: herstellen maar!