donderdag 2 maart 2017

Foto's in het AMC

Toen ik in januari 2014 voor het eerst het AMC binnenstapte, had ik mijn identiteitsbewijs thuis laten liggen. Ik kreeg een noodpasje, zonder foto. Toen ik er ruim drie maanden later voor de tweede keer kwam, moest ik een echte pas laten maken, met foto. Als je middenin een chemobehandeling zit en je pruik bij de kapper hebt gebracht om hem te laten wassen, dan wil je liever niet op de foto, ookal kun je die foto zelf helemaal niet zien. 'het is maar een pasje', zei ik tegen mezelf. Ik liet het los.
Het is nu drie jaar later en inmiddels kun je aan mij niet meer zien dat ik chemo heb gehad, maar aan mijn pasje kon je dat nog wel. Afgelopen dinsdagochtend zocht ik de kaart, want ik moest me melden in het AMC. Ik was hem kwijt, dus dat betekende dat ik een nieuwe moest laten maken. Wat vervelend... maar niet heus!
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, ging ik dus eerst naar de patiëntenregistratie. Het AMC werkt tegenwoordig met een nieuw systeem, en daarom hoefde er op de nieuwe patiëntenkaart geen foto. Nou, ook prima, dacht ik.
Ik mocht door naar de röntgenafdeling, waar foto's van mijn longen en bekken werden gemaakt. Zoals gewoonlijk namen we daarna plaats in de wachtkamer van de orthopeed.
Ik werd opgehaald door een arts-assistent. Ze wilde zich blijkbaar goed voorbereiden, want ze had gekeken naar de foto in het ziekenhuissysteem. De foto uit april 2014 dus. En daarom luidde haar conclusie in de wachtkamer: 'Celine zit hier niet, hè?'
'Ehm jawel', reageerde ik.
'Oh, je lijkt helemaal niet meer op de foto!'
Ik denk dat ik blij moet zijn met die opmerking, maar het bevestigt natuurlijk wel dat die foto echt toe is aan vervanging.
Maar natuurlijk draait het allemaal om hele andere foto's. de foto's van mijn bekken werden meteen beoordeeld én goedgekeurd! De prothese staat goed en er is geen tumorgroei zichtbaar. Ook een heel kort onderzoekje van mijn heup leverde geen bijzonderheden op.
De uitslag van de longfoto's laat altijd wat langer op zich wachten. Vanmiddag werd ik gebeld kreeg ik de boodschap dat er geen aanwijzingen te zien zijn voor uitzaaiingen. Ik ben dus weer door de driemaandelijkse keuring gekomen!
Voorlopig blijven mijn longen nog één keer in de drie maanden gecontroleerd worden. Ook de periode tussen de controles van mijn bekken, blijft staan op een half jaar. Dat betekent niet dat ik een paar ziekenhuisloze maanden tegemoet ga. In maart verwacht de nefroloog me op haar spreekuur, in april is de kinderuroloog aan de beurt en in mei is het alweer tijd om naar de kinderoncoloog te gaan. Maar eerst is het tijd om de goede uitslagen te vieren.
Oh, en weten jullie wat ik gisteren teruggevonden heb? Er staat een foto op, meer hoef ik denk ik niet te vermelden.