In principe bestaat een controle in het AMC alleen uit wat
röntgenfoto's, een gesprek met de arts en vaak een kort onderzoekje van mijn
heup. Als alles dan loopt zoals gepland en gehoopt, duurt het niet lang voor je
weer buiten staat. Maar, ik moet het nog meemaken, zo'n simpele, vlekkeloze
controle. Vandaag was daar in ieder geval geen sprake van.
De drie maanden waren weer voorbij en ik mocht me na3
bezoekjes aan de VU weer eens melden in het AMC. Omdat ik het heb gepresteerd
om voor de tweede keer mijn patiëntenkaart te laten verdwijnen, begon ik bij de
registratiebalie. Daar werd ik geholpen door een vriendelijke mevrouw die op de
afdeling Kinderoncologie heeft gewerkt. In het systeem zag zij de foto waar ik
het in een eerdere blogpost uitgebreid over heb gehad: de foto uit 2014, toen
ik volop in behandeling was. Ze bood aan een nieuwe te maken en ik accepteerde
dat aanbod maar al te graag. Iedereen die mij nu opzoekt in het patiëntensysteem
van het AMC ziet nu een foto van een meisje met lang haar.
Voorzien van een nieuw pasje en een nieuwe foto nam ik
plaats in de wachtkamer van de afdeling Radiologie. Na een tijdje wachten, kwam
iemand ons vertellen dat één van de röntgenkamers in onderhoud was. Hij wilde
me graag meenemen naar de Spoedeisende Hulp om daar de foto's te maken, want
anders zou ik heel lang moeten wachten. Op de Spoedeisende Hulp was er gelukkig
een röntgenkamer beschikbaar en konden al snel de foto's worden gemaakt. Zowel mijn
bekken als mijn longen werden twee keer op de foto gezet. Een beetje te laat
kon ik toen op weg naar de volgende wachtkamer.
Daar aangekomen bleek dat het spreekuur van de arts enorm
uitliep. Na meer dan een uur wachten, was ik aan de beurt. Zoals gewoonlijk
werd ik eerst gezien door de arts-assistent. Die was tevreden en kon me zelfs
al vertellen dat de radioloog de longfoto al had bekeken én goedgekeurd! Yes,
yes, yes!
Hij had ook de foto's van mijn bekken bekeken, maar er was
iets waar hij niet helemaal gerust over was. Hij zag namelijk dat er een
schroefje dat in mijn bekken zit, is afgebroken. De orthopeed kwam binnen en
bevestigde dat. Oke. En nu? Niets doen en afwachten, was het antwoord. Krijg ik
er last van, dan gaan we opereren. Merk ik er niks van, dan laten we het lekker
zo. Prima, ik ga voor dat laatste.
Over de rest wat hij op de foto zag, was mijn arts heel
tevreden. De prothese zit goed en er zijn geen aanwijzingen voor nieuwe
tumorgroei. Hoera!
Waar de dokter minder blij mee was, is het stukje van mijn
heup waar hij ooit een littekencorrectie op heeft uitgevoerd. Destijds heeft
hij een puntig stukje van mijn bot wat afgevlakt, maar nu is dat vanzelf weer
teruggekomen. Dat is een normale reactie van het lichaam, maar zorgt er wel
voor dat het litteken op die plaats af en toe weer kapot gaat en dus open is. Dat
geeft risico op infecties. Als er zo'n infectie de prothese bereikt, kan dat gevaarlijke
complicaties geven. Eigenlijk zou je dus moeten opereren om het bot weer vlak
te maken en de huid weer goed te sluiten. Maar ook opereren geeft weer risico
op infecties. Ik ga nu dus mijn best doen om het dicht te houden, door het in
te smeren en dergelijke. Lukt het niet, dan ben ik alsnog welkom op de
operatiekamer. We gaan het zien.
in de auto op weg naar huis moest ik er best wel een beetje
om lachen. Hoe krijg ik het toch altijd voor elkaar? Prikken die mislukken,
foto's die verkeerd zijn gemaakt, ruggenprikken die niet werken en nu dus een
schroefje dat breekt. Ik kan erom lachen, omdat het uiteindelijk allemaal
bijzaak is. Ik ben nog steeds schoon! Dat maakt me zó blij, dat ik er niet eens
een woord voor kan bedenken.
Toen ik in de spreekkamer van de arts zat, realiseerde ik me
opeens ook dat ik over de helft ben. Over de helft van de 5 jaren waarin het
nog onzeker is of de kankercellen daadwerkelijk allemaal uitgeschakeld zijn. Er
is nog best veel gebeurd in de verstreken helft en er staat me ook nog wel wat
te wachten in de volgende, de operatie waar ik in een vorige blogpost al over
schreef bijvoorbeeld. Maar het is het allemaal heel erg waard.
Over 3 maanden staat de volgende controle gepland. Het kan
zijn dat er voor die tijd duidelijkheid komt over de operatiedatum. Ik meld me
wel weer wanneer er iets te melden valt.
