Voor het eerst in drie jaar tijd had ik deze zomer weer écht
vakantie. Daarmee bedoel ik een vakantie zonder chemokuren of examens. En dat
voor twee maanden lang.
Het was me bijna gelukt om de hele zomervakantie het
ziekenhuis te vermijden, maar op de allerlaatste dag, dinsdag 30 augustus,
stond er toch echt een controle gepland in het AMC. Wat gaan die drie maanden
die tussen de controles zitten toch altijd weer snel! Deze keer waren de drie
maanden ook echt ziekenhuisvrij, wat normaal meestal niet het geval is vanwege
andere onderzoeken of afspraken die tussendoor plaatsvinden.
Mijn afspraak begon met het laten maken van röntgenfoto's op
de afdeling Kinderradiologie. Er stonden zowel een foto van mijn bekken, als
twee longfoto's op het programma. De foto's werden gemaakt en ik ging op weg
naar de wachtkamer van de orthopeed. Maar nog voordat ik het kleedhokje, dat
vastzit aan de kamer waar de foto's werden gemaakt, had verlaten, werd ik weer
teruggeroepen. De bekkenfoto was mislukt. De röntgenlaborante had niet verwacht
dat de prothese zo ver in mijn been zat, en daardoor stond niet alles op beeld
van wat de arts wilde zien. De tweede poging leverde wel een goede foto op.
Ondanks het feit dat het op de röntgenafdeling allemaal wat
langer duurde, waren we te vroeg voor de afspraak bij de orthopeed. En omdat
zijn spreekuur ook nog eens erg uitliep, bracht ik bijna anderhalf uur door in
de wachtkamer.
Eenmaal in de spreekkamer stelde de arts-assistent wat
vragen en deed hij een kort onderzoekje van mijn heup. Vervolgens kwam mijn
orthopeed binnen.
Hij bekeek en bewoog mijn heup, liet me een stukje lopen en
beoordeelde de foto. Het litteken ziet er goed uit en mijn heup kan goed
buigen. De dokter vond dat het lopen zonder kurk, beter gaat dan je zou verwachten
van iemand die net zoveel spieren mist als ik. Toch houd ik dat niet lang vol,
en daarom is en blijft mijn kruk buitenshuis heel hard nodig.
De arts was zo benieuwd naar de bekkenfoto, dat hij hem al
meteen bekeken had toen hij naar hem werd doorgestuurd. Alles was helemaal
goed: de prothese staat goed en er zijn geen sporen zichtbaar van tumorgroei! Yes!
Vandaag werd ik gebeld met de uitslag van de longfoto's. Ik
zat in de les en miste het telefoontje, maar via de voicemail kwam alsnog het
bericht binnen dat ook de longen nog altijd helemaal schoon zijn!
Verder is de fysiotherapie na ruim twee jaar gestopt. Ik denk
dat we op een punt zijn gekomen waarop ik alles (en misschien een beetje meer)
kan wat ik hoor te kunnen met mijn bekken. Ik heb niet het gevoel dat ik nog
heel veel aan de fysiotherapie heb op dit moment. Daarom stopt het voor nu,
maar kan ik nog om hulp of advies vragen als dat nodig is.
Sinds vandaag zijn mijn colleges weer begonnen. Over zes
weken worden mijn nieren weer uitgebreid gecontroleerd in de VU en over drie
maanden moet ik er nogmaals heen voor controles bij de kinderoncoloog en de
oogarts.
