Nadat ik in februari, maart en april afspraken in het
ziekenhuis had, stonden die in mei niet in de agenda. Op de eerste dag van juni
was dat wel weer het geval: de kinderoncoloog zou me weer controleren.
Na twee uur vol klein files meldde ik me keurig op tijd aan
bij de afdeling Radiologie. Daar werden, vanuit twee verschillende richtingen,
röntgenfoto's gemaakt van mijn longen. Eigenlijk staat er op zo'n foto veel
meer dan alleen je longen. Zo kun je het hart, de ribben en het sleutelbeen ook
zien. In mijn geval wordt er op de foto ook altijd iets anders zichtbaar. Sinds
de uitzaaiingen uit mijn longen zijn verwijderd, zitten er namelijk
ijzerdraadjes in mijn borstbeen. Bij elke thoraxfoto (zo wordt de foto van de
borstkas genoemd) kan de röntgenlaborant daaraan meteen zien dat ik in dat
gebied geopereerd ben. Ook deze keer werd dat opgemerkt en werd ernaar
gevraagd.
Ik ging door naar de poli Kindergeneeskunde. Bijna meteen
werd ik door de kinderoncoloog uit de wachtkamer gehaald.
De dokter nam uitgebreid de tijd om met me te praten en me
te onderzoeken. Allerlei onderwerpen passeerden de revue. Want hoewel mijn
gezondheid natuurlijk het allerbelangrijkst is, was de arts ook heel benieuwd
hoe het op allerlei andere gebieden met me gaat. De dokter werd bijgepraat over
de structuur van mijn haar, mijn opleiding en de invulling van mijn vrije tijd.
Ik voel me nog steeds prima, zowel lichamelijk als mentaal.
Alles wat de dokter bekeek, bevoelde en beluisterde, liet ook niets
verontrustends zien.
Tijdens het consult besloot mijn kinderoncoloog ook alvast
een blik te werpen op de röntgenfoto's die even daarvoor waren gemaakt. Ze
vertelde me dat ze op het eerste gezicht niets abnormaals kon ontdekken, maar
ze zei er wel bij dat de radioloog dat beter kan beoordelen. Ze beschreef wat
details van de foto en noemde daarbij natuurlijk ook het ijzerdraad.
Toen we klaar waren, zei ze nog dat ze verwachtte dat de
uitslagen aan het begin van volgende week binnen zouden zijn. Vanmiddag had ik
haar echter al aan de telefoon, en ze was blij! Ook de radioloog heeft geen
uitzaaiingen kunnen ontdekken. Mijn longen zijn nog schoon!
De periode tussen de controles blijft ongewijzigd. Over drie
maanden moet ik dus weer naar het AMC. Zoals het er nu naar uitziet, worden die
drie maanden ook echt ziekenhuisvrij.
'Hé zon, kom maar op,
ik ben overal voor in.
Kijken wie het langst kan stralen,
ik denk dat ik win.'
Guus Meeuwis (Hé zon)
