de laatste kuur

naast me staat een infuuspaal. aan de paal hangen twee zakken, eentje met de Doxorubicine en eentje met vocht en wat extra kalium. eindelijk mocht ik starten en loopt nu de op één na laatste zak chemo in. achtenveertig uur lang elk uur dertien milliliter oranje vloeistof. en dan... dan is het klaar. afgelopen vrijdag is er weer een bloedcontrole geweest. mijn oncoloog belde vroeg in de middag en vertelde dat de bloedplaatjes weer waren gaan stijgen. gelukkig! ze waren nog net niet voldoende om met de kuur te starten, maar de dokter verwachtte dat dit dinsdag wel het geval zou zijn. vanmorgen om tien uur werd ik opgehaald door de ambulance. al snel kwamen we in de file terecht, de rit heeft zo'n twee uur geduurd. in het ziekenhuis mocht ik gelijk beginnen met de kuur, de artsen wisten zeker dat ik zou kwalificeren. om tien voor een ben ik dus begonnen aan de laatste chemokuur. bloeduitslagen heb ik nog niet, maar de artsen vast al wel. er is nog niemand de kamer binnen komen rennen om de chemo accuut stop te zetten, dus het zal allemaal wel goed zijn. er is ook nog een arts-assistent langsgeweest om even mijn hart, longen en buik te luisteren en verder lichamelijk onderzoek te doen. ik moest een beetje lachen, want ik had zo weg kunnen komen met een longontsteking. er werd me niet eens gevraagd om te zuchten en ook mijn shirt hoefde niet omhoog. veel zal ze niet gehooord hebben, maar ach, ik heb geen klachten dus het interesseert me eigenlijk ook niet. ze willen me ook nog wegen, dus ga ik vanavond maar weer braaf in de weegstoel zitten, dat verschrikkelijke harde ding. heb ik mijn fysio voor die dag ook weer mooi gehad. na de kuur gaan mijn bloedwaarden wel weer dalen, dus hopen dat dat goed verloopt zonder koorts en liever ook zonder transfusies. voor nu: nog twee nachtjes slapen, nog iets meer dan 44 uur chemo en dan ben ik klaar! dan krijg ik de bloemenkraal en sluit ik mijn kanjerketting, die inmiddels meer dan 400 kralen heeft, af. laat dat alsjeblieft voorgoed zijn.