controledag

Inmiddels heb ik weer een paar dingen te melden. Ik spaar ze een beetje op, want elke week een blogje schrijven over fysiotherapie en dat soort ‘onzin’ is niet voor mij weggelegd. Daarom nu weer even een inhaalslagje. Laat ik beginnen met een geweldig nieuwtje: mijn wond is eindelijk dicht! Dat betekent dat de wondzorg is gestopt, het bed uit de woonkamer verdwenen is en dat ik weer gebruik mag maken van het bad! Tijdens de eerste zes chemokuren ging ik erg vaak in bad. De pijn, misselijkheid en alle andere bijwerkingen waren voor mij dan beter te verdragen. Na de operatie kon dat niet meer en ik moet zegen dat ik dat heel erg gemist heb. Maar nu mag het weer, tel het feit dat de chemokuren klaar zijn erbij op en je kunt je voorstellen hoe blij ik was toen ik voor het eerst weer in het warme water zat. Mochten de mensen van de thuiszorg dit blog lezen: bedankt voor de goede wondzorg, het toedienen van de injecties die ik moest krijgen en voor de fijne gesprekken die we tijdens de wondzorg hadden! Verder was het gisteren tijd voor een bezoekje aan mevrouw de oncoloog in de VU. Lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en héél veel vragen. Mijn hart klopt prima en mijn longen klinken lekker luchtig. Een prima voedingstoestand en een gezonde kleur. Waar ik eerst erg makkelijk te prikken was, is het de afgelopen vijf keer niemand gelukt om in één keer raak te prikken. Nu is er toch echt wel meer dan een bloedprikje nodig om mij angst aan te jagen, dus was mijn andere arm aan de beurt. De tweede poging had wel succes. Daarna ging ik naar de kinderafdeling om gedag te zeggen. De verpleegkundigen waren enthousiast en ik had hen heel stiekem toch wel een klein beetje gemist. Als laatste hadden we nog een heel lang gesprek met een arts, maar da’s zo’n lang, ingewikkeld verhaal dat ik dat maar een keertje in een aparte blogpost moet uitleggen. Het is overigens niets ernstigs, dus wees vooral niet bezorgd! Aan het einde van de dag belde de oncoloog nog even om de bloeduitslagen door te geven! Die kan ik omschrijven in een woord: prachtig! De dokter zei: ‘dit was alles dat ik vandaag voor je te wensen had’. En daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Op 23 maart ga ik weer naar de VU voor een echo en een onderzoek waar ik de naam steeds van vergeet. Op 31 maart moeen we wéér naar het ziekenhuis, namelijk het AMC. Dan is het weer tijd voor bekken- en longfoto’s!