Maandag was een mooie, maar een erg verdrietige dag. Samen met heel veel familie hebben we afscheid genomen van mijn opa, de liefste, leukste opa die een kleindochter zich maar kan wensen.
Er is in Nederland een stichting die wensen vervuld voor terminaal zieken. Wij hebben aan deze stichting gevraagd of zij ervoor konden zorgen dat ik bij de crematie kon zijn. We kregen alle medewerking en maandag werd ik stipt op tijd de ambulance ingeschoven. Ik mocht zelf aangeven wanneer ik weg wilde en het was zelfs mogelijk om nog ergens anders heen te gaan om bijvoorbeeld na te praten met familie.
De dag erna kregen wij een telefoontje van het AMC. Dat ik aan het eind van de week een chemokuur zou krijgen, wisten we al, maar het was nog niet zeker of ik weer in het AMC werd verwacht, of dat ik eindelijk terug mocht naar het VUmc. Tot mijn blijdschap werd het het VU. Donderdag werd ik om elf uur verwacht. Op afdeling 9B, terug bij mijn eigen artsen, de verpleegkundigen die me hebben geholpen tijdens mijn eerste kuren en de pedagogisch medewerkster waar ik al zoveel leuke dingen mee heb gedaan.
Ik verwachtte dat ik de zware AP-kuur zou krijgen, de mix van Doxorubicine en Cisplatin. Maar in mijn schema bleek te staan dat ik een kuur kreeg die ik nog nooit eerder had gehad: een kuur met alleen de Doxorubicine. Dat was een flinke meevaller! Dat betekende een opname die twee dagen korter was en minder bijwerkingen.
Voor ik aan de kuur begon werd er eerst bloed afgenomen. Ik verbaasde me echt over de uitslagen! Mijn bloedbeeld zag er zo goed uit, de waarden waren echt flink hoog, veel hoger dan ze in tijden zijn geweest! Het lijkt wel of mijn beenmerg de pauze van de operatie heeft gebruikt om in de powerstand te gaan en als een gek bloedcellen aan te gaan maken om er weer even tegenaan te kunnen. Hopelijk worden mijn bloedwaardes deze keer dan ook minder laag.
Nu heb ik bijna twee weken thuis zijn in het vooruitzicht, mits ik geen koorts krijgen enzo. Twee dagen ziekenhuis, twee weken thuis, dat klinkt prima!
Wat een fijn bericht Celine en het was zo fijn dat je er maandag bij kon zijn. Het was een heel mooi afscheid van jou opa en mijn zwager. Wij zullen hem niet snel vergeten. hij was een mooi mens en ik was ook erg gek op hem. Maar helaas hebben wij in het leven geen keus en moeten het accepteren zo als het komt.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop van harte dat deze chemo kuur meevalt en dat je heerlijk thuis kunt zijn. Hou je taai, dikke knuffel.
Wat fijn dat je wens in vervulling ging! Mooi dat dat allemaal mogelijk is.
BeantwoordenVerwijderenEn ook heel fijn dat de kuur nu eens een keer zo meeviel! Wat heerlijk om nu lekker thuis te kunnen zijn.
Teunie