Een heel fijn bericht!

'Het duurt ongeveer vijf tot zes dagen voordat de patholoog de uitslag heeft van het plekje dat op je longen is gevonden.' Dat waren zo ongeveer de woorden van de kinderchirurg vlak na mijn operatie. Ja... Maak van die vijf dagen maar twintig dagen. Maar ach, vandaag kregen we dan toch een telefoontje. mijn moeder nam op. ik probeerde te volgen waar het gesprek over ging, het ging natuurlijk weer over mij, zoals dat meestal het geval is. Na een paar tellen verloor ik mijn interesse, tot ik de woorden 'blij' en 'dood' hoorde. Ik wist meteen wat degene aan de andere kant van de lijn gezegd moest hebben: alle kankercellen die ze in mijn longen hebben gevonden, zijn dood! Vermorzeld, vernietigd, verpletterd door de chemo. Er was wel te zien dat er uitzaaiingen hadden gezeten, maar de cellen zijn dood, beter kan het eigenlijk niet!

Of ik nu helemaal 'schoon' ben? Geen idee. Hoewel nu alles wat op scans te zien was, is verwijderd, kan het zijn dat er zich ergens in mijn lichaam micro-uitzaaiingen bevinden. Zo klein, dat deze onzichtbaar zijn op scans. Daarom staat er in het protocol ook dat er na 6 chemokuren en de 'grote' operatie waarbij de primaire tumor (die in mijn heup dus) wordt weggehaald, nog 12 chemokuren volgen. Die moeten de eventuele micro-uitzaaiingen vernietigen. Als alle chemokuren achter de rug zijn, vindt er vijf jaar lang een strenge controle plaats. Pas na die vijf jaar word je, als je dan nog steeds schoon bent, genezen verklaard. Ik doe niet aan prognoses en genezingspercentages. Die zeggen niets over mijn situatie. heb je 90% kans om te overleven, dan kan het nog zo zijn dat je bij de 10% hoort die het niet haalt. Heb je maar een paar procent kans op overleving, dan kun je alsnog bij de overlevers horen in plaats van doodgaan.

Nu nog even heel snel een update over hoe het gaat. Het gaat prima. Dinsdag is er bloed afgenomen en de waarden zijn echt maar minimaal gedaald. Die Cisplatin, het medicijn dat ik deze keer niet kreeg, blijkt dus echt ellendiger te zijn dan ik dacht. Ellendig maar werkzaam, zo blijkt wel uit wat hierboven geschreven staat. Per dag bekijk ik of ik het nodig vind om over de nacht sondevoeding te krijgen. Ik gebruik weinig medicatie: wat extra magnesium omdat mijn nieren er te veel van uitscheiden, terwijl ze het vast zouden moeten houden, paracetamol voordat we de wond verzorgen, drie keer per week een antibioticapil om infecties voor te zijn en voor ik ga slapen krijg ik lorazepam, een middel dat me helpt om in slaap te komen. Ik moet namelijk op mijn rug slapen, maar daar ben ik zeer slecht in. Natuurlijk is er ook nog de dagelijkse injectie Fraxiparine tegen trombose. Veel mensen zullen dit toch een aardige hoeveelheid medicijnen vinden, maar er zijn dagen geweest waarop ik veel en veel meer medicatie in moest nemen.