wachten op een chemokuur

momenteel wacht ik nog steeds op groen licht voor mijn eerste chemo na de operatie. ik begin ongeduldig te worden. dit klinkt misschien raar, want, wie wil er nou een chemokuur? ik dus. niemand weet namelijk wat de uitzaaiingen in mijn longen doen. de laatste longfoto zag er goed uit, maar nu krijgen ze weer alle kans om te groeien. ook hebben we nog geen uitslag van de patholoog gekregen. we weten dusniet eens of de hele tumor weg is en ook niet hoe de chemo zijn werk heeft gedaan. voor een goede overlevingskans moet namelijk 90% van de tumorcellen dood zijn. ik ben ook ongeduldig omdat ik graag terug wil naar het VU. ik ben van mening dat daar ook prima naar de wond gekeken kan worden, hier doen de plastisch chirurgen dat, en die hebben ze daar ook. de plastisch chirurgen van het VUMC en het AMC werken zelfs samen. ik had er pas zelfs een uit de VU aan mijn bed staan. mocht de infectie dieper gaan en de artsen vermoeden dat de infectie op de prothese is gaan zitten, dan kan ik alsnog terug naar het AMC. behalve al dat medische gedoe, gebeuren er gelukkig ook nog leuke dingen. zo kreeg ik donderdag een mand vol cadeautjes, waaruit ik elke dag een pakje mag halen en openmaken. en dan was er gisterenavond natuurlijk de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Spanje, waar niemand iets van verwachtte. omdat ik toch niet veel beters te doen had, besloot ik om naar de tienerkamer te gaan en de wedstrijd daar te kijken met nog wat andere patienten. ik zei dat als we zouden winnen, wat ik natuurlijk niet geloofde, ik voor de hele afdeling kinderoncologie een oranje kraal voor aan de kanjerketting zou maken. je kunt dus wel raden waar ik me vanmorgen bezighield. de kralen zijn bijna klaar voor hun transport naar kinderoncologie. hopelijk vinden de artsen dit ook van mij, en kan ik over een paar dagen de kralen achterna.